दीक्षितांच्या जगन्नाथाप्रत–

• 

  Photo credit: ShotPrime via Canva.

  (ज. के. उपाध्ये यांची क्षमा मागून...)
  
  ‘घसरतील पँट जरा, मम डाएट अनुसरता’।
  वचने ही गोड-गोड देशि जरी आता ॥ध्रु.॥
  	
  सलाड समोरी आल्यावर भूक ही निमाली । 
  चमचमीत खाद्य विविध, विविध पेयेही स्मरली ।
  गुंतता तयांत, कुठे वचन आठविता ॥
  
  स्वैर तू पतंग, जनि भाषण झोडणारा । 
  ‘सहजी होय वजन-घट’, नित ऐसे फेकणारा ।
  दाविशी कुणी, ‘हा पाहा, कसा लठ्ठ होता’ ॥
  
  जठरातील या भूक, तुज जाणवेल का रे ?
  जिंव्हा नच, कृत्याच(१) कवण, उमगेल का रे ?
  यापरता दृष्टिआड होऊनि जा आता ॥
   
  - oOo -

  (१). एक राक्षसी, विशिष्ट विध्वंसक हेतू मनात ठेवून तंत्रसाधनेच्या आधारे जिची निर्मिती वा आवाहन केले जाते.