(कवि अनिल यांची क्षमा मागून.)
आंब्याचे सुकले बाग, नासली सारी अढी
बरळली छपरी मिशी, मु.पोस्ट सबनीसवाडी
मनी तिच्या जळे आग, नेहरु नामे अंग भाजे
गांधी नामे वणवा पेटे, ठणाठणा तोंड वाजे
या दो नावांची लागे, झळ आतल्या जीवा
गाभ्यातील जीवनरस, सुकत ओलावा
किती जरी केला शंख, बोंबाबोंब केली
आंब्याचे सुकले बाग, चारलोकी शोभा झाली
- कवि स्वप्निल
- oOo -
‘वेचित चाललो...’ वर :   
न स्त्री स्वातंत्र्यमर्हती       धारयते इति धर्मः ?       स्वातंत्र्य आले घरा (उत्तरार्ध)       स्वातंत्र्य आले घरा (पूर्वार्ध)       वेचताना... : स्वातंत्र्य आले घरा       माझा बाप       स्वप्न-वास्तव-सत्ता       साहित्याचे भवितव्य       चिमण्या - ३ : निरोप       अस्याः शुल्कं प्रदास्यन्ति नृपा       चिमण्या - २ : दुरावा       बेकी म्हणे...      
रविवार, ३० जुलै, २०२३
आंब्याचे सुकले बाग
संबंधित लेखन
कविता
प्रासंगिक
राजकारण
विडंबन
याची सदस्यत्व घ्या:
टिप्पणी पोस्ट करा (Atom)
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा