‘वेचित चाललो...’ वर :   

पाखरा जा, त्यजुनिया...       दूरस्थ कुणी दे तुझ्या करी...       अंतरीच्या या सुरांनी       गेले... ते दिन गेले       दशांशचिन्हांकित कविता आणि प्रमेय-प्रत्यंतर       लेखकजिज्ञासायोग       आद्य मराठी-सारस्वतांचा निघंटु       छोटीशीच आहे फौज आपुली       आज धारानृत्य चाले...       वेचताना...: जिज्ञासामूर्ती       जिज्ञासामूर्ती      

रविवार, ३० जुलै, २०२३

आंब्याचे सुकले बाग 

  • (कवि अनिल  यांची क्षमा मागून.)

आंब्याचे सुकले बाग, नासली सारी अढी  
बरळली छपरी मिशी, मु.पोस्ट सबनीसवाडी

मनी तिच्या जळे आग, नेहरु नामे अंग भाजे
गांधी नामे वणवा पेटे, ठणाठणा तोंड वाजे

या दो नावांची लागे, झळ आतल्या जीवा
गाभ्यातील जीवनरस, सुकत ओलावा

किती जरी केला शंख, बोंबाबोंब केली
आंब्याचे सुकले बाग, चारलोकी शोभा झाली

- कवि स्वप्निल

- oOo -
By at
Labels: , , ,

संबंधित लेखन

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

याची सदस्यत्व घ्या: टिप्पणी पोस्ट करा (Atom)