काही दिवसांपूर्वी आम्ही दोघे तिघे मित्र बोलत असताना त्यातील एकाने माझ्या एका लेखाचा विषय काढला. त्यावर दुसर्‍याने "कुठला लेख? मी कसा वाचला नाही?" अशी पृच्छा केली. त्यावर मी म्हणालो, "अरे xxxxxx xx xxx रे. मी तुला व्हॉट्स अ‍ॅपवर पाठवला होता की." त्यावर त्याचे उत्तर अतिशय प्रेमळ होते.
"इतके लांबलचक नि इतके जड कोण वाचणार? त्यातून तू लिंक पाठवलीस, पुरा लेख पाठवला असतास तर कदाचित(!) वाचला असता. आम्ही आपले समोर येईल तेवढे वाचतो." त्याच्या या प्रेमाने मला गहिवरून आले नि त्याच्यासाठी हे खरडून काढले.
फारसे लांबलचक नाही, जड नाही आणि मजकूर पूर्णपणे फेसबुकवर असल्याने ’क्लिक’ करण्याचे कष्टही नाहीत. त्यामुळे निदान हे तरी तो वाचेल अशी आशा आहे.
पांढर्‍या पांढर्‍या कागदावर असतं जर छापलं,
तर तुमचं लेखन, असतं आम्ही वाचलं
व्हॉट्सअ‍ॅपच्या खिडकीमध्ये असतं पुरं दिसलं
तर तुमचं लेखन, असतं आम्ही वाचलं
फेसबुकच्या भिंतीवर असतंत जर का ट्यागलं
तर तुमचं लेखन, असतं आम्ही वाचलं
यू-ट्यूबच्या खिडकीतून डोळे मारत असतं,
तर तुमचं लेखन, असतं आम्ही वाचलं
आमच्या गटा-धारणांना धार्जिणं जर असतं,
तर तुमचं लेखन, असतं आम्ही वाचलं
इतिहासाच्या रश्शामध्ये असतं जर रांधलं
तर तुमचं लेखन, असतं आम्ही वाचलं
कुस्तीचा आखाडा म्हणून दिलं असतं
तर तुमचं लेखन, असतं आम्ही वाचलं
विनोदाच्या पाकात छान मुरवलं असतं
तर तुमचं लेखन, असतं आम्ही वाचलं
उपहास, टोमण्यांनी नेटकं सजवलं असतं
तर तुमचं लेखन, असतं आम्ही वाचलं
तुम्ही म्हणे ब्लॉग लिहिणार
व्हॉट्सअ‍ॅपवरही नाही देणार,
फेसबुकवरच्या भिंतीवरही
नुसती आपली लिंक देणार
मला सांगा व्हायचं कसं
इतकं जड वाचायचं कसं
आतून आतून वाटल्याखेरीज
वाचन नसतं आपलं
... पांढर्‍या पांढर्‍या कागदावर असतं जर छापलं,
तर तुमचं लेखन, असतं आम्ही वाचलं...
- oOo -
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा