-
(कविवर्य वा. रा. कांत यांची क्षमा मागून) झुरळांची माळ पळे, अजुनि मम घरात भेट आपुली स्मरशी काय तू मनात ? पेरिता फडताळी तू थेंब त्या द्रवाचे कोण्या छिद्रात असे कोण बैसलेले हलकट ते झुरळ लपे छान सुशेगात त्या वेळी, ओट्यावर, आणि तयाखाली स्वर्णिमाच* जणू पसरे, भर दिवसा काली फिरत असे, टिच्चून ते, माझिया घरात हातांसह स्प्रेगनने तुवा लढताना हर्बलाचे करडे कळे, मळुनि लावताना मिशीधारी झुरळ तुज, खिजविते खलात** तू गेलास, सोडुनि ती माळ, काय झाले, सरपटणे ते तयांचे, अजुनि उरे मागे स्मरते ती, पलटण का, कधि तुझ्या मनात? - चिं. ता. क्रांत (ऊर्फ मंदार काळे)
- oOo -* स्वर्णिम अर्थात सोनेरी रंगाचे झुरळ
** खल आणि बत्ता जोडीतील
‘वेचित चाललो...’ वर :   
चुंबन-चिकित्सा       पाखरा जा, त्यजुनिया...       दूरस्थ कुणी दे तुझ्या करी...       अंतरीच्या या सुरांनी       गेले... ते दिन गेले       दशांशचिन्हांकित कविता आणि प्रमेय-प्रत्यंतर       लेखकजिज्ञासायोग       आद्य मराठी-सारस्वतांचा निघंटु       छोटीशीच आहे फौज आपुली       आज धारानृत्य चाले...      
शुक्रवार, १८ सप्टेंबर, २०२०
कर्तव्यच्युत पेस्टकंट्रोलयोध्याप्रत...
संबंधित लेखन
कविता
विडंबन
याची सदस्यत्व घ्या:
टिप्पणी पोस्ट करा (Atom)
झकासच
उत्तर द्याहटवा