भारतीयांच्या मनात सोने या धातूच्या हव्यासाबाबत 'Why Indians are obsessed with the yellow metal' या शीर्षकाचा एक लेख मध्यंतरी पाहण्यात आला होता. (इंग्रजी भाषेत असल्याने नुसताच पाहिला, वाचू शकलो नाही.). नोटाबंदी काळात मायबाप सरकारने सोने खरेदीसाठी जुन्या नोटा वापरण्याची परवानगी दिल्यावर जणू काही सोनेच स्वस्त झाले असे समजून ज्यांच्याकडे बदलून घेण्यासाठी जुन्या नोटा नव्हत्या ते लोकही चेकबुक नि क्रेडिट कार्ड घेऊन सोने घेण्यास धावले होते.
अशा माणसांच्या अडाणीपणाचे मला वाईट वाटले होते. थोडेसे पैसे खर्च करुन हवे तितके सोने ते घरच्या घरीच तयार करु शकत असताना बाजारातून विकत आणण्याचा गाढवपणा का करावा हे मला उमगले नव्हते. तेव्हाच मला विचारले असते तर ही रेसिपी त्यांना देऊन टाकली असती. असो. निदान आता ही सर्वांसाठी खुली करुन भरपूर सोने निर्माण करुन त्याआधारे दागिने, आभूषणे निर्माण करुन वा ते विकून भरपूर संपत्ती निर्माण करण्याची संधी मी सगळ्यांनाच देतो आहे.
---
१. प्रथम एक काम करा. बाजारातून एक किलो पारा (मर्क्युरी) विकत आणा. (अंदाजे १४,५००/- रुपये खर्च येईल.)
२. आता त्यातील प्रत्येक अणूमधून आपल्याला एकेक प्रोटॉन बाहेर काढायचा आहे. त्यासाठी आवश्यक त्या आकाराचा एक प्लॅस्टिकचा चिमटा आणा. बाजारात मिळणार्‍या डिसेक्शन बॉक्समधला वापरु नका. तो स्टीलचा असतो. त्याने शॉक बसण्याचा संभव आहे.
३. त्या चिमट्याच्या सहाय्याने एक एक प्रोटॉन काळजीपूर्वक वेचून बाहेर काढा. आसपास फिरणार्‍या इलेक्ट्रॉन्सना स्पर्श होणार नाही याची नीट काळजी घ्या. शॉक बसण्याचा संभव आहे.
४. सारे प्रोटॉन वेचून बाहेर काढले (आणि तुम्ही जिवंत असून भ्रमिष्ट झालेला नसलात) की तुमच्याकडे जवळजवळ १ किलो शुद्ध सोने तयार झालेले असेल. ज्याची किंमत अंदाजे चाळीस लाख रुपये असेल.
५. दरम्यान बाहेर काढलेल्या प्रोटॉन्सचे काय करायचे हा प्रश्न पडला असेल आणि तुम्हाला आणखी थोडा पैसा मिळवायचा असेल तर पार्‍यासोबतच अंदाजे ३०० ग्रॅम टंग्स्टन विकत आणा. खर्च अंदाजे ३५,०००/-. काढलेले प्रोटॉन याच्या अणूमध्ये घुसवा. यातून तयार झालेल्या इरिडियमची बाजारातील किंमत सुमारे २१ पट आहे.
६. तयार झालेले सोने (न्यूट्रॉन्स कमी असल्याने कमअस्सल असल्याचे कळण्याच्या किंवा त्याचे शिशात रूपांतर होण्याच्या आत) ताबडतोब बाजारात विका.
७. मिळालेल्या पैशातून चैन करा.
('डार्कर साईड ऑफ सायन्स’ या ग्रुपमधील एका पोस्ट आणि चर्चेवरुन)
- oOo -
ता. क. १: सदर प्रयोग आपापल्या जबाबदारीवर करावेत. परिणामांना सल्लागार जबाबदार नाहीत.
ता. क. २: या सार्‍या खटाटोपाला १० कोटी अब्ज इतकी वर्षे लागतील. तेव्हा जितक्या लवकर सुरुवात कराल तितके चांगले.
(शीर्षक वाचून ’मटा ऑनलाईन’ वाल्यांनी हा लेख छापायला मागितला होता. पण मी बाणेदारपणे नकार देऊन सर्वसामान्यांसाठी खुला केला आहे. )
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा